Page 121 - Islamic Studies 07
P. 121

İSLAM ARAŞDIRMALARI JURNALI, Üçüncü il, yeddinci sayı (payız-qış / 2024) / 120

                  Dastan – “İki kişinin əmanəti”
                  İki kişi bir qadına 100 dinar əmanət tapşıraraq ona belə dedilər: “Nə
            vaxt ikimiz bir yerdə gəlsək, əmanəti onda qaytar və bizdən birimiz tək
            gəlsə, əmanəti ona verməyə haqqın yoxdur”.
                  Bu macəradan bir müddət keçdi. Onlardan biri əmanəti almaq üçün
            qadının  yanına  gələrək  dedi:  “Dostum  vəfat  edib,  100  dinarı  qaytar”.
            Qadın əmanəti vermək istəmədi. O kişi qadının qəbiləsinin yanına gedərək
            məsələni onlara danışdı. Qadın qəbiləsinin tövsiyələri sayəsində əmanəti
            ona qaytardı.
                  Bir ildən sonra o biri dost gəldi və dedi: “Sənə tapşırdığımız 100
            dinarı qaytar”.
                  Qadın: “Bir müddət öncə dostun gəldi və dedi ki, sən ölmüsən, mən
            də çarəsiz qalıb əmanəti ona verdim”.
                  O kişi əmanəti almaqda israr etdi və iş münaqişəyə yetişdi. Hər ikisi
            hakimin yanına gələrək hadisəni danışdılar.
                  Hakim qadına dedi: “Sən əmanətə zaminsən və gərək pulu bu kişiyə
            qaytarasan”.
                  Qadın:  “Sən  bizim  aramızda  qəzavət  etmə,  bizi  İmam  Əlinin  (ə)
            yanına göndər, qoy o bizim aramızda hökm kəssin”. Hakim qəbul elədi.
                  Onlar İmam Əlinin (ə) yanına gəldilər. İmam (ə) bildi ki, o iki kişi
            bir-biri ilə sözləşərək hiylə işlədiblər. Buna görə də İmam (ə) o kişiyə dedi:
            “Məgər əmanəti tapşıran zaman şərt qoymamışdız ki, onu geri alanda hər
            ikiniz  orada  olmalısınız  və  sizin  ikinizdən  biri  gəlməsə,  pul  geri
            qaytarılmasın?”. O dedi: “Bəli”.
                  İmam (ə) buyurdu: “Pulun bizim yanımızdadır. Əgər istəyirsənsə,
                                                                            1
            get dostunu gətir, qaytaraq”. O hiyləgər kişi xəcalətlə qayıtdı.



















            1 “Zəxairul-Uqba”, s. 79.
   116   117   118   119   120   121   122   123   124   125   126