Page 56 - Islamic Studies 07
P. 56

İmamətin zərurəti / 55

                     Deməli,  sünni  və  şiələrin  imamət  məsələsindəki  ixtilafı  üç
               məsələdən ibarətdir:
                     1.İmam Allah tərəfindən tə’yin olunmalıdır.
                     2.İmam  Allah  tərəfindən  verilən  xüsusi  elmə  malik  və
               xətalardan uzaq olmalıdır.
                     3.Günahlardan pak və mə’sum olmalıdır.
                     Əlbəttə,  mə’sum  olmaq  imam  olmağı  zəruri  etmir.  Çünki
               şiələrin e’tiqadına görə, həzrət Fatimeyi Zəhra da (s) mə’sumdur,
               amma imamət məqamına malik deyildir. (Eləcə də həzrət Məryəm
               də (s) ismət məqamına malik olmuşdur.) Allah övliyaları arasında
               belə bir məqama malik olan digər şəxslərin də olması mümkündür,
               baxmayaraq  ki,  onların  barəsində  bizim  mə’lumatımız  yoxdur.
               Ümumiyyətlə,  mə’sum  şəxsin  Allah  tərəfindən  təqdimolunma
               yolundan başqa bir yolla ayırd edilməsi müyəssər deyildir.

                     İmamətin əhəmiyyəti
                     E’tiqadi məsələlərdə dərin düşüncəyə malik olmayanların çoxu
               belə  təsəvvür  edir  ki,  şiələrlə  sünnilərin  imamət  məsələsindəki
               ixtilafları yalnız bundan ibarətdir: şiələrin inancına görə, Peyğəmbər
               (s)  Əliyyibni  Əbi  Talibi  (ə) cəmiyyətin  işlərini  idarə  etmək  üçün
               özünə canişin seçmişdir. Lakin sünnilər inanırlar ki, belə bir iş baş
               verməmişdir və camaat öz istəyi ilə özlərinə rəhbər tə’yin edərək onu
               şəxsən canişin tə’yin etmişlər. O da özündən sonrakı xlifəni tə’yin
               etmiş, üçüncü mərhələdə rəhbərin tə’yin edilməsi altı nəfərlik şuraya
               həvalə edilmiş və dördüncü xəlifə bir daha ümumcamaat tərəfindən
               seçilmişdir.  Belə  şəxslərin  fikrincə  müsəlmanlar  arasında  rəhbər
               tə’yin  edilməsi  üçün  xüsusi  bir  üslub  olmamışdır.  Buna  görə  də
               dördüncü xəlifədən sonra hər kəsin daha artıq hərbi qüdrəti olmuşsa,
               bu  məqamı  öhdəsinə  almışdır.  Belə  ki,  qeyri-islami  ölkələrdə  də
               hakimiyyətəgəlmə əksər hallarda bu minvalla icra olunur.
                     Başqa sözlə desək, bə’ziləri belə güman edirlər ki, şiələr birinci
               imamın tə’yin olunmasında sünnilərin ikinci xəlifənin birinci xəlifə
               tərəfindən  tə’yin  olunması  kimi  e’tiqada  malikdirlər.  Fərq  isə
               bundan ibarətdir ki, Peyğəmbərin (s) nəzəri camaat tərəfindən qəbul
               edilmədi,  amma  birinci  xəlifənin  nəzəri  camaat  tərəfindən  qəbul
               edildi!
   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60   61