Page 64 - Islamic Studies 07
P. 64

İmamətin zərurəti / 63

               Sadiq ibni Məhəmməd, ondan sonra Musa ibni Cə’fər, ondan sonra
               Əliyyibni  Musa,  ondan  sonra  Məhəmməd  ibni  Əli,  ondan  sonra
               Əliyyibni Məhəmməd, ondan sonra Həsən ibni Əli, ondan sonra isə
               adı mənim adımla,  künyəsi də mənim künyəmlə eyni olan, Allahın
               yer üzündəki höccəti, bəndələri içərisində saxladığı şəxs – Həsən
               ibni Əlinin övladıdır.»1
                     Peyğəmbəri-Əkrəmin (s) əvvəlcədən verdiyi xəbərə görə Cabir
               imam Baqirin (ə) dövrünə qədər yaşadı və Peyğəmbərin salamını
               ona çatdırdı.
                     Digər  bir  hədisdə  Əbu  Bəsir  deyir:  Mən  “ulul-əmr”  ayəsi
               barəsində imam Sadiqdən (ə) soruşduqda, o buyurdu: “Bu ,Əliyyibni
               Əbi Talib, Həsən və Hüseynin barəsində nazil olmuşdur.”
                     Ərz etdim: «Camaat deyir ki, nə üçün Qur’ani-kərim Əlini və
               onun Əhli-beytini tək-tək adları ilə təqdim etməmişdir?» Buyurdu:
               Onlara  de  ki,  namaz  ayəsi  nazil  olduqda  üç,  yaxud  dörd  rəkət
               qılınması  qeyd  olunmamışdı.  Onu  Peyğəmbəri-Əkrəm  (s)  camaat
               üçün təfsir etmişdi. Zəkat, həcc və s. ayələri də eyni qayda ilə. Bu
               ayə də Peyğəmbəri-Əkrəm tərəfindən təfsir olunmalı idi və o Həzrət
               də (s) buyurmuşdu: “Mən hər kəsin mövlası və ixtiyar sahibiyəmsə,
               Əli də onun mövlası  və ixtiyar sahibidir”.  Eləcə də buyurmuşdu:
               “Allahın  kitabını  və  Əhli-beytimi  sizə  tövsiyə  edirəm.  Həqiqətən
               mən  Allahdan  istəmişəm  ki,  onları  “Kövsər”  hovuzunda  mənim
               yanıma  gətirdiyi vaxta  qədər onların arasında  ayrılıq  salmasın və
               Allah da mənim bu duamı qəbul etdi.»
                     Yenə də buyurdu: “Siz onlara bir şey öyrətməyin! Həqiqətən
               onlar sizdən daha biliklidirlər. Onlar heç vaxt sizi hidayət qapısından
               çıxarmaz və zəlalət qapısına aparmazlar.»2
                     Eləcə  də  dəfələrlə,  həmçinin  mübarək  ömrünün  axır
               vaxtlarında  buyurmuşdu:  “Həqiqətən  mən  sizin  aranızda  iki  ağır
               əmanət qoyub gedirəm: Allahın kitabı və mənim Əhli-beytim. Onlar
               “Kövsər” hovuzunun yanında mənə gəlib çatana qədər bir-birindən
               ayrılmazlar.»3

               1 “Ğayətul-məram” (qədim çap), səh-267, 10-cu cild; “İsbatul-hudat”, 3-cü cild, səh-
               123; “Yənabiul-məvəddət”, səh-494.
               2 “Ğayətul məram” (qədim çap), 3-cü cild, səh-265.
               3 Bu hədis də mütəvatir rəvayətlərdəndir ki, böyük sünni alimləri, o cümlədən Termezi,
               Nəsai, Müstədrəkin müəllifi müxtəlif yollarla Peyğəmbərdən nəql etmişlər.
   59   60   61   62   63   64   65   66   67   68   69